Ναι. Τα φυσιολογικά οστά ανανεώνονται από μόνα τους συνεχώς. Οι δυο μορφές νεφρικής οστεοδυστροφίας είναι η υπερβολική ανανέωση, κατά την οποία τα οστά είναι υπερβολικά ενεργά, και η ελάχιστη ανανέωση, κατά την οποία τα οστά δεν είναι αρκετά ενεργά ώστε να διατηρηθούν υγιή.
Οι πιο γνωστές μορφές νεφρικής οστεοδυστροφίας εμφανίζονται όταν τα επίπεδα του φωσφόρου, του ασβεστίου και της παραθορμόνης του οργανισμού δεν βρίσκονται σε ισορροπία. Αυτό μπορεί να συμβεί εξαιτίας αρκετών λόγων, όπως είναι η αλλαγή του τρόπου επεξεργασίας της βιταμίνης D από τον οργανισμό και της αποβολής του φωσφόρου. Ας εξετάσουμε αυτές τις περιπτώσεις πιο ενδελεχώς.
1. Τα επίπεδα του φωσφόρου είναι πολύ υψηλά.
Ο φώσφορος υπάρχει στις περισσότερες τροφές που λαμβάνουμε και ό,τι δεν χρειάζεται από το σώμα συνήθως αποβάλλεται μέσω των νεφρών. Όταν η νεφρική λειτουργία επιδεινώνεται, τα επίπεδα του φωσφόρου στον οργανισμό αρχίζουν να ανεβαίνουν. Μεγάλες ποσότητες φωσφόρου στο αίμα προκαλούν νεφρική οστεοδυστροφία σε ασθενείς με νεφροπάθεια.
Προκειμένου να αποφευχθεί η συσσώρευση φωσφόρου στο αίμα, μπορούν να χορηγηθούν τροφές με χαμηλή περιεκτικότητα φωσφόρου. Ο γιατρός μπορεί να συστήσει μια διατροφή που είναι χαμηλή σε φώσφορο και να συνταγογραφήσει φωσφοροδεσμευτικά – αυτά είναι φάρμακα που συνήθως λαμβάνονται με τα γεύματα προκειμένου να δεσμευτεί ο φώσφορος που περιέχεται στην τροφή ώστε να μην απορροφηθεί.
2. Οι παραθυρεοειδείς αδένες είναι υπερβολικά ενεργείς
Ενώ ο φώσφορος παραμένει στον οργανισμό, όταν οι νεφροί δεν μπορούν να τον αποβάλουν, τα επίπεδα του ασβεστίου στο αίμα σας τείνουν να μειωθούν. Ο συνδυασμός υψηλών επιπέδων φωσφόρου και χαμηλού ασβεστίου προκαλεί υπερδιέγερση των παραθυρεοειδών αδένων (τέσσερις μικροί αδένες στην περιοχή του λαιμού) οι οποίοι εκκρίνουν υπερβολική ποσότητα ορμόνης που επηρεάζει τα οστά. Όταν αυτό συμβαίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει αδυναμία στα οστά ή άλγος.
Αυτό το πρόβλημα μπορεί συνήθως να αντιμετωπιστεί με αλλαγές στην θεραπεία αιμοκάθαρσης που ακολουθούν οι ασθενείς, ακολουθώντας ένα διαιτητικό πλάνο που είναι φτωχό σε φώσφορο, ενώ η λήψη ασβεστίου, βιταμίνης D, ή συγκεκριμένων φαρμάκων μπορεί να μειώσει τα επίπεδα της παραθορμόνης. Κάποιες φορές απαιτείται χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση κάποιων από αυτούς τους παραθυρεοειδικούς αδένες.
3. Ο οργανισμός χρησιμοποιεί την βιταμίνη D διαφορετικά
Η βιταμίνη D είναι μια ανόργανη ουσία που είναι σημαντική για την υγεία των οστών επειδή επηρεάζει τα επίπεδα του ασβεστίου. Φυσιολογικά, η βιταμίνη D υπό την επίδράση του ήλιου στο δέρμα, από την πρόσληψη τροφής, των συμπληρωμάτων βιταμίνης και ιχνοστοιχείων, μετατρέπονται μέσω των νεφρών σε μια «ενεργή» μορφή που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον οργανισμό. Όταν οι νεφροί δεν λειτουργούν πια σωστά, δεν μπορούν να εκτελέσουν αυτή την σημαντική λειτουργία. Ευτυχώς, οι «ενεργείς» μορφές της βιταμίνης D είναι διαθέσιμες με την μορφή φαρμάκων και μπορούν να χορηγηθούν στους ασθενείς από τον νεφρολόγο εάν αυτό κριθεί απαραίτητο.
4. Αλουμίνιο και οστά
Στο παρελθόν, οι ασθενείς με χρόνια νεφροπάθεια λάμβαναν αλουμίνιο για να δεσμεύσουν τον φώσφορο. Σε κάποιους, η μακροχρόνια χρήση φαρμάκων που περιείχαν αλουμίνιο οδήγησε σε προβλήματα οστών. Τώρα, τα φωσφοροδεσμευτικά που περιέχουν αλουμίνιο δεν χρησιμοποιούνται ευρέως, αλλά εξακολουθούν να είναι αποτελεσματικά για την μείωση των επιπέδων του φωσφόρου. Οι νεφρολόγοι μπορούν να ενημερώσουν τους ασθενείς τους αν χρειαστεί να λάβουν φωσφοροδεσμευτικά που περιέχουν αλουμίνιο.
